#title Cinsiyet Nihilizmi: Bir Anti-Manifesto

#author Alyson Escalante

#pubdate 2024-02-01T16:21:31

Sonsuz sayıda olumlu siyasi proje şu anda kat ettiğimiz yolu işaretledi; sonsuz sayıda zamir, onur bayrağı ve etiket. Trans politikası içindeki mevcut hareket, zararlarını hafifletebileceğimiz umuduyla cinsiyet kategorilerini genişletmeye çalışmaktadır. Bu naifliktir.

Cinsiyet Nihilizminin özünde, burada ayrıntılı olarak incelenecek olan birkaç ilke yatmaktadır: Temel ve mihenk taşı olarak antihümanizm, bir talep olarak cinsiyetin ortadan kaldırılması ve yöntem olarak radikal olumsuzluk.

Benlik, özne iktidarın bir ürünüdür. “Ben bir erkeğim” ya da “Ben bir kadınım” ifadelerindeki “ben”, bu ifadeleri aşan bir “ben” değildir. Bu ifadeler “ben” hakkında bir hakikati ortaya koymaz, aksine “ben “i oluşturur. Erkek ve Kadın belirli metafizik ya da özsel varlık kategorilerinin etiketleri olarak var olmazlar; bunlar daha ziyade tarihsel olarak olumsal olan söylemsel, sosyal ve dilsel sembollerdir. Zaman içinde evrimleşir ve değişirler; içerimleri her zaman iktidar tarafından belirlenmiştir.

“Benim eylemliliğim, oluşumumun bu koşulunu inkar etmekten ibaret değildir. Eğer bir failliğim varsa, bu asla seçmediğim bir sosyal dünya tarafından oluşturulduğum gerçeğiyle ortaya çıkar. Failliğimin paradoksla örülü olması, bunun imkansız olduğu anlamına gelmez. Bu yalnızca paradoksun onun olanaklılığının koşulu olduğu anlamına gelir.”

Dolayısıyla cinsiyet aygıtı döngüsel olarak işler; biz onun aracılığıyla kurulurken, gündelik eylemlerimiz, ritüellerimiz, normlarımız ve performanslarımız da onu yeniden kurar. Döngünün kendisine karşı bir hareketin ortaya çıkmasını sağlayan da bu farkındalıktır. Böyle bir hareket, aygıtın derinlemesine nüfuz eden ve her yere yayılan doğasını anlamalıdır. Normalleşmenin direnişi doğallaştırmak, hesaba katmak ve alt etmek için sinsi bir yolu vardır.

Hayır, daha basit ve daha küçük bir cinsiyet anlayışına (sözde maddi bir kavram olsa bile) geri dönmek yeterli olmayacaktır. En başta karşı çıktığımız şey bedenlerin normatif olarak gruplandırılmasıdır. Ne daralma ne de genişleme bizi kurtaracaktır. Tek yolumuz yıkımdır.

Burada bir anlık berraklık gereklidir. Eğer olduğumuz şey iktidar söylemlerinin bir ürünüyse ve biz bu söylemleri ortadan kaldırmaya ve yok etmeye çalışıyorsak, mümkün olan en büyük riski alıyoruz demektir. Bir bilinmezin içine dalıyoruz. Kendileri tarafından şekillendirildiğimiz ve yaratıldığımız terimler, semboller, fikirler ve gerçeklikler alevler içinde yanacak ve diğer taraftan çıktığımızda ne olacağımızı bilemeyiz veya tahmin edemeyiz.

Olumlu cinsiyet politikalarının acımasızca eleştirilmesi bu nedenle bir başlangıç noktasıdır, ancak ihtiyatlı bir şekilde gerçekleşmelidir. Çünkü kendi normatif temellerini bir alternatif lehine eleştirecek olursak, bir kez daha normalleştirmenin nötralize edici gücünün kurbanı oluruz. Bu nedenle, açıkça ifade edilmiş bir alternatif ve atılacak adımlara ilişkin bir program talebine kararlı bir “hayır” yanıtını veriyoruz. Manifesto ve platform günleri geride kaldı. Kendimiz de dahil olmak üzere her şeyin olumsuzlanması, herhangi bir şey kazanabileceğimiz tek yoldur.

Anti-manifestoyu çaresizlikten yazdım. Benden önceki pek çok trans kadın gibi (Susan Stryker bu olguyu çok güzel ifade etmiştir), yaşadığım deneyimi açıklamak ve bağlamsallaştırmak için teoriye yöneldim. Cinsiyet Nihilizmi topluluk içinde, ben ve ağırlıklı olarak diğer beyaz olmayan trans kadınlardan oluşan bir grup yoldaş arasındaki tartışmalarla ortaya çıktı. Cinsiyetin hepimizi nasıl etkilediğini ifade etme ve bunun şiddetini açığa çıkarma girişimiydi. Tartışmalarımız büyük ölçüde birkaç düşünür üzerinde yoğunlaştı, ancak bizim için çok önemli olan ancak yazımda yer almayan bir kişi Maria Lugones’ti. Cinsiyetin koloniyalitesi üzerine yaptığı çalışmalarla, cinsiyet nihilizminde atıfta bulunduğumuz cinsiyetin yerli ve batılı olmayan cinsiyetleri kapsayan bir terim olmadığını, kolonizasyon yoluyla bedenlere dayatılan belirli bir bilgi rejimi olduğunu ifade etmeye çalışmıştık. Zaman kazanmak için bunu Anti-Manifesto’ya dahil etmedim; bu tartışmayı yapan bizler için cinsiyetin dekoloniyal eleştirisinin bu varsayımı ve çerçevesi örtüktü.

Son olarak, bu yazı kimseye cinsiyet hakkında nasıl düşünmesi gerektiğini anlatmak için yazılmadı, belirli bir grup insan tarafından yapılan kolektif bir analizin sonucuydu ve hayatlarımızı anlamamızı sağlayan sonuçlara ulaştı. Eğer bu anlayıştan hoşlanmıyorsanız, bunu bir kenara bırakmakta özgürsünüz. Benimle aynı fikirde olmanızı istemiyorum ya da talep etmiyorum. Bu fikirlere yönelik tartışma ve söylemin devam etmesinden mutluluk duyuyorum. Önemli bağlamsal çerçeveleri atlayarak hatalar yaptım ve bu da yazımın en azından zımnen beyazlık ve koloniyalitenin suç ortağı olmasına neden oldu. Direnmeye devam edin, mücadele etmeye devam edin, tartışmaya devam edin, hayatta kalmaya devam edin.