Kamulaştıran

Özgürlüğüm ve doğrularım
Gücümün kapasitesi kadar
Hatta mutluluk ve şöhretim
Sadece gücümün ölçüsü kadar.
(Işığını asla göremeyecek o yazdığım kitaptan)

Kamulaştıran şimdiye dek anarşizm içinde bulunduk en güzel figür, erkek, vicdansız ve yiğit. O boşa dikkatini vermeyecek kişidir. O hiçbir sunakta kendini feda etmeyecek kişidir. O eylemin felsefesi ile hayatı yücelten. Dev yeşil doğa altın işlemeli güneşte, kokulu, parfümlü ve şenlikli, pagan güzelliğin şarkılarını söylerken Ağustos’un uzak bir gün ortası onunla karşılaştım.

Dedi ki, “Ben hep huzursuz bir ruh, serseri ve asiydim. Ben kitaplarda ve gerçekte insanların ve onların ruhlarını inceledim. Ben kötü adamın, ayak takımının, komedyenin bir karışımını buldum. Midem bulandı. Bir bölümü uğursuz ahlaki hayaletler, yalanlar ve bu egemenlik ikiyüzlülüğü tarafından oluşturulan. Diğer kısmı bağnazlık ve korkaklık ile bu taptığı kurbanlık hayvanlardan. Bu erkeklerin dünyası. Bu insanlık. Bu dünyada, bu erkekler ve insanlıktan, tiksiniyorum.

Proletarya ve burjuva denktir. Birbirlerine layıktırlar. Sosyalizm bu görüşte değil. O iyi ve kötüyü keşfetmiş olandır. Ve bu iki çelişkiyi yok etmek için o başka iki hayaleti yarattı: Eşitlik ve erkekler arasında kardeşlik…

“Fakat insanlar sosyalizmde devlet önünde eşit ve özgür olacak… O – sosyalizm – Kuvveti, Gençliği, Savaşı yalanladı! Fakat ruhun köylüleri, burjuvazi olduğunda, bedenin proletaryası, sonra sosyalizmi kabul eden, mızmızlanan, savaşanlar, proletarya kadar aynı olmayacak. Evet, hatta sosyalizm cinayeti ve kamulaştırmayı itiraf ediyor. Fakat eşitlik ideali ve insan kardeşliği adına… Habil & Kabil’den başlayan bu kutsal eşitlik ve kardeşlik!…

“Fakat Sosyalizm ile sen yarı fikirlisin; yarı özgürsün; yarı hayattasın!… Sosyalizm hoşgörüsüzlüktür, yaşamın zayıflığıdır, korkunun inancıdır. Ben ötesindeyim!

“Sosyalistler iyi eşitliği ve kötü eşitsizliği buldu. İyi hizmetçiler ve kötü zorbaları. Ben hayatımı son derece yaşamak için iyi ve kötü eşiğini geçtim. Bugün yaşar ve yarını bekleyemem. Halkları ve insanlığı beklemek, benim meselem olamaz. Gelecek korkunun maskesidir. Cesaret ve güç geçmişe isyan eden ve onu yok eden geleceği olanlar için basit aslında gelecekleri yoktur.

“Hayatın saflığı sadece bu eylemin felsefesi cesaretin asaleti ile devam eder. ”

Gözlediğim: “Bana öyle geliyor ki bu hayatının saflığı suç üzerindeki sınırdır!”

Dedi ki: “Suç özgürlük ve yaşamın yüce sentezidir. Dünya hayaletlerin ahlaki dünyası. Orada hayaletler ve hayaletlerin gölgeleri var, Orada mükemmellik, Evrensel aşk, Gelecek var. Hayaletin gölgesi burada: Burada cehalet, korku, korkaklık var. Derin karanlık. Belki de sonsuz karanlık. Ben bile bu kasvetli ve korkunç hapishanede, bir gün, yaşamıştım.

O vakit ben hayaletleri tutuşturmak ve geceyi saygısızlığa bir günahkâr meşale ile silahlandım. O vakit ben iyi ve kötünün paslı kapılara vardığımda öfkeyle onları devirerek eşiği geçtim. Burjuvazinin lanetli ahlakını ve onun ahlaki laneti ayak takımı aptalını attım.

“Fakat biri ve diğerleri de insanlık. Ben bir bireyim. İnsanlık benim düşmanım. Onun korkunç dokunaçları beni sıkıştırmak istiyor. Arzumun ihtiyaç duyduğu tüm göz yaşını denerim. Biz savaştayız! Güçlükle elde etmeye sahip olduğum her şey bana ait.

Ve özgürlüğümü ve hayatımı sunağın üzerine kurban ettiğim her şey.

Kalbimde patlama hızla atan alevler arasında çarpıntı hissettiğim bu hayatın; fantastik hayallerin, daimi gelişimin istekli ve elzemli görüşü kalabalıklar arasından baktığımda bu yaşamımın, sevindirici genleşme ile şeytanice titreyerek, sinirlerimin ve bedenimin, kaslarımın tüm sarmallarına yayıldığı bu, bu (empie [1]) sulu ve kuvvetli bir kanın damarları, beni savaşın gürleyen tantana ve garip ve bilinmeyen bir üstün aşkın polifonik senfonisinin ruhunda yankı yapar ve ilahi fırtınaların ruhunu şişirir tüm benliğimin bu vahşi işkence arasında.

Benim sloganım: her zaman ahlaki suçların uğultularını ve eski düşüncelerin tüten gövdelerini geride bırakarak, kamulaştırarak ve ateşleyerek yürümek.

Erkekler artık ahlaki zenginliğe sahip olduğunda gerçekten benzersiz gerçek dokunulmaz hazinelerden sonra ben kilitli-tüyolarımı dışarı çıkartacağım. Oradaki dünyada daha fazla hayalet olduğunda, o zaman ben meşalemi dışarı atacağım. Ama bu gelecek uzakta ve asla olmayabilir! Ve güce katıldığı yerde Tesadüf tarafından bu dünyada öncülüğün mühürlenmiş, bu uzak geleceğin bir oğluyum.” Yani dev yeşil doğa altın işlemeli güneşte, kokulu, parfümlü ve şenlikli, pagan güzelliğin şarkılarını söylerken Ağustos’un uzak bir gün ortası Kamulaştıran bana söyledi.

[1] empie – dine saygısızlık eden