#author Alper Sapan

#lang tr

#pubdate 2024-04-22T22:51:11

Radikal olmaktan korkmayın. Çünkü kitleler radikal biçimde değişecekler. Önceleri dini ve devleti el üstünde tutan kişiler, sonraları onları düşmanları olarak görecekler. Hatta geçmişlerini çalan yeni düşmanlarına karşı nefretlerini esirgemeyecekler. Öyleyse neyin çekincesidir bu? Kitleler hiçbir zaman kendilerini tam olarak hazır hissetmeyecekler, her zaman bir şeyler bahane edilip radikal olmak ertelenebilir. —- Yoksul yığınların zaten kaybedecek bir şeyleri yok. Yaratılan yapay aidiyetler artık çatırdıyor ve iki farklı dünya kendisini gösteriyor. Bir tarafta devlete karşı olan mücadeleyi bile devletin sahiplendiği ve artık amaçsız şiddet eylemlerinden başka yapacak bir şeyin kalmadığı, hissizleşmiş gri bir dünya ve bir tarafta tamamen distopik, baskıcı, sansürcü, totaliter karanlık bir dünya var. Bu dünyaların ikisinde de ortak nokta patlamaya hazır insanların olduğudur.

Ben ise herhangi bir şekilde parayı, kolektivizmi yani paranın yerine geçecek iş fişler vb. hiçbir şeyi kabul etmiyorum. Çünkü iş fişi ve para arasında gördüğüm tek fark emek hiyerarşisinin ortadan kaldırılması (mühendis ve işçi arasında fark yok) ancak para metasının şekil değiştirmiş bu hali yine de yetersizdir.

Dil, insanı insan yapan en önemli kurumdur. Doğuştan bilinmez, sonradan; aileden veya etraftaki bireylerden öğrenilir. Toplumu, kültürü, devleti her şeyiyle içinde barındırır. Sosyal ilişkileri biçimlendirir, düşünüş şeklini ve düşünceyi etkiler. Dil olmadan, düşünce anlamsızdır çünkü aktarılamaz. Nasıl aktarılacağı ise dilin sınırları dahilindedir. Anlayacağınız, dilimiz dünyamızın sınırlarıdır demeye getiriyorum. Bu sınırları belirleyen ise yine toplumun düşünceleridir. Dil ve düşünce bu kadar iç içeyken ve verdiğimiz mücadelenin düşüncelere etki etmesini beklerken, dile saldırıda bulunmamak mantıksız değil mi sizce? Düşüncenin değişmesi ancak dilin değişmemesi, düşüncenin temelsiz olmasına veya kolayca dağılmasına sebep olmaktadır. Düşüncenin marjinelleştirilmesinin kökeni de biraz burada yatıyor.

Dil, sadece politik, cinsel veya sosyal bir iktidar veya iktidar aracı olmaktan öte başlı başına bir iktidardır. Her yerde; evde, işte, sokakta, okulda, odamızda, yanımızda, kafamızın içinde olan bir iktidar. Yok edilemez ancak ıslah edilebilir bir iktidar, sadece farkında olmak bile yeterli.

İnsan, işkenceci mazoşist karabasanına aşık gibi. Hatta bu onu bilimsel olarak güvenceye bile almış ve hiçliğe karşı soyutlamıştır. Hayalleri gerçek dışı olarak tanımlar, böylelikle kendi karabasanı, hayal kurmanın gerçek dışılığının hayali haline gelir. İnsan kendi kendisini gerçeklik kapanına düşürüp hapsetmiştir.