Röportaj: Eleştirel Teorinin İşbirliği Bağlamları

Sevgili Okurlarımız,bu diyologların/metin’in aslı almancadır.Fakat aslı olan metini bir türlü bulamadım.Bundan sebep radical philosophy’den Richard Langston çevirisini kulandım.İyi okumalar.

Daha sonra bir gün Habermas bana geldi ve dedi ki: Asistan olmak ister misin ?

Hartle: Biraz daha Habermas üzerinde biraz daha duralım. O, emek ve politika arasındaki ayrımı ele alan paradigmatic makalesini, 'Emek ve Etkileşim', 1968'de yayımladı.[4] 4 Kluge ile yürüttüğünüz çabalar, kamu alanı kavramını üretim kavramına, yani emek ve deneyimin üretim hayatına ait bağlamlarına geri getirme çabası olarak, bu iki alanı sıkıca bir arada tutma çabasıdır. Bu aynı zamanda Habermas'a verdiğiniz bir yanıttır. Çünkü 'yaşayan emek', teorik çalışmanız boyunca önemli bir kavram olarak kalıyor. Belki de bu farklı emek kavramının yorumundan ortaya çıkan gelişmeler hakkında biraz daha konuşabilir misiniz?

Negt: Hans-Jürgen Krahl muhtemelen tek istisnaydı. O, teorinin büyük bir formülasyonu ve yönlendirme sorularının, yani toplumsal hareketlerin yönlendirmesinin eski Marksist bir birliğine kendini adamış tek kişiydi. Onun dışında, Eleştirel Teori içinde bunun pek var olduğu söylenemezdi. Adorno'nun 'Teori ve Praxis Üzerine Marjinalia' eseri, organizasyon sorularıyla ilgili cesaret ettiği şeylere dair küçük içgörüler sunar.[8] Temelde, bu konuyu başkalarına bıraktı. Krahl'ün düşünce yapısının benzersiz özelliklerini göz önüne aldığınızda, yedi ve sekizinci onyılın politik gelişimini de takip eden proletaryanın kamusal alanı, karşı kamusal alan ve daha sonra kendi düzenlemesi gibi merkezi kavramlara sahip kolektif bir politik proje görürsünüz.

Hartle: Sizin birlikte çalışma yaklaşımınız benzersizdir. Sizin gibi bir işbirliği bağlamı, olağanüstü bir teori biçimi içeren olağanüstü bir durumdur. Kluge ile işbirliğiniz nasıl şekillendiğini açıklar mısınız?

Ayrıca, biyografimin akademideki başarılar ve akımlara biraz karşı çıkmasının da önemli olduğuna inanıyorum. 1981'de Stuttgart'taki Hegel Kongresi'nde Habermas ve ben birlikte yemek yedik ve ona sordum: "Kitabın ne kadar ilerledi? Yakında çıkmalı, değil mi?" Habermas, "Eh, senin işin kolay. Seninkisi sürrealist bir kitap" dedi. Belirli bir anlamda haklıydı. Aslında adım adım bu yaklaşımın beni toplu eserlerimi yayımlamaya kadar getirmesi beni her seferinde şaşırtıyor.

Hartle: Eğer entelektüel profiliniz belirli bir türdeki akademik eğitime, akademik felsefeye ve akademik sosyal bilimlere (ki bunlar Habermas sonrası Eleştirel Teori'nin gelişiminde doğal olarak geliştirilmiş ve vurgulanmıştır) karşı geliyorsa, bu belki de belirli bir Eleştirel Teori ve eleştirel entelektüalizm türüne bağlıdır mı? Daha az savunmacı bir şekilde ifade etmek gerekirse, profilinizde bir zorunluluk gizli mi, derdiniz bu olabilir mi?

Ancak haklısınız: Kluge ile kolektif proje, eğitim emeğinin ve sosyalleşme süreçlerinin üst düzey koşulları açısından materyalist terimlerle düşünüldüğünde, aynı zamanda sosyo-teorik bir proje olarak anlaşıldığında yalnızca bir eğitim projesidir. Tersine, toplumsal dinamikleri sermaye ve iş süreçlerini analiz eden materyalist bir proje, doğrudan kişileşme süreçleri ve kişiliklerin ortaya çıkmasıyla ilgili deneyimlere somut olarak atıfta bulunulduğunda doğru bir şekilde anlaşılabilir.

Hartle: Kendini düzenlemeyi gelişimsel-psikolojik bağlamla yoğun bir şekilde ilişkilendirdiniz. Ancak bu kavram, demokratik yaşam biçimlerini tanımlayan daha geniş bir kavramdır. Kendini düzenleme kavramını, yedi on yıl önce topluluk yaşamının bir ilkesi olarak tanımlıyorsunuz. Belki de her zaman Konsey Hareketi'nin ve '68 ve sonrasının tartışması için önemini güçlü bir şekilde vurguladığınız için, kendini düzenleme aynı zamanda toplumun demokratik öz yönetimi için bir ilkedir. Bazı politik örgütlenme biçimleri ve devletin kurumu, kendini düzenleme prensiplerine göre yönlendirilebilir.

Negt: Çağsal tez kısmen doğrudur. Kapitalizmin potansiyelleri, Marx'ın hiç hayal edemeyeceği şekillerde o kadar geniştir ki, Komünist Manifesto'da devasa bir kapitalist üretim dinamiklerini tanımlamak için bir piramit karşılaştırması kullandı.[11] Bu, onun argümanı için büyük bir fark yarattı. Kapitalizm, sanki insan gelişiminin toplam potansiyelini, yapay zeka dahil, kendisine katıyor, buna inandığım bir şey. Marx'ın uzak ara hayal edemeyeceği bir şeydi. O, kapitalizmin üretim dinamiklerini ele aldı, ancak onun bütünleştirici dinamiklerini değil. Kapitalizmin bu olumlu, bütünleştirici yönü, yaşamın örgütlenmesine yol açmaz çünkü öznel potansiyellerin amaçlarını ve hedeflerini korumaz. Bu, kendini optimize etme boyutları ve dinamiklerinin, çağdaş kapitalizmin öznel koşullarını belirtmek için bu terimi bilinçli olarak kullanabiliriz, Adorno'nun 'Yarı Eğitim Teorisi' adlı makalesinde 'kendini koruma olmadan bir ben' türünde bir figürle tarif edilebileceği anlamına gelir.[12]

Hartle: Şu anda toplum analiziyle nasıl ilgileniyorsunuz? Üzerinde çalıştığınız bir şey var mı?

Negt: Elbette okunduğumuzda ve tartışıldığımızda mutlu oluyorum. Bu her yazar için geçerli ve tabii ki şu anda birçok sergi düzenleyen Kluge için de geçerli. Ancak haklısınız: çeviri, Almanca'ya tam hakim olmayan okuyucular için kesinlikle yeni bir karşılanma ve tartışma dalgasına yol açacaktır. Elbette yeni yorumlar da ortaya çıkacaktır. Tarih ve İnatçılık şu anda muhtemelen Alman alımını gözden kaçırmış olan post-Marksizm ve sekizinci yüzyıl Batı Marksizmi modelleri ile birlikte bir bağlama yerleştiriliyor. Almanya'da, sermaye ve süreçleriyle birlikte gelen öznel süreçlere odaklanma, diğer teorik modellerde pek bulunmuyordu. Teorik önerimiz eşsizdi.

hazırladı.