1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
96
97
98
99
100
101
102
103
104
105
106
107
108
109
110
111
112
113
114
115
116
117
118
119
120
121
122
123
124
125
126
127
128
129
130
131
132
133
134
135
136
137
138
|
<p>Aşağıdaki metin, şu anda Kuzey Amerika ve dünyanın dört bir yanındaki kampüslerde Gazze ile dayanışma için harekete geçen herkese yöneliktir. Yale ve Columbia dayanışma kamplarının katılımcıları tarafından kaleme alınan bu metin ilk olarak 21 Nisan Pazar günü New York'taki Columbia kampında elden dağıtılmıştır.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>Columbia'yı ele geçirdiğinizde<br />
Paris'i ele geçirip<br />
medyaya, insanlara ne yaptığınızı anlatın<br />
Neyin peşinde olduğunuzu, neden ve nasıl demek istediğinizi<br />
nasıl yardım edebileceklerini, haberleri<br />
geliyor, istikrarlı, 70 yılınız var<br />
mücadele etmek için medya koşullandırması, bir duvar<br />
bir şekilde ulaşmak için geçmelisin<br />
Bir bitki gibi çırpınan içgüdüsel insan<br />
ışık için, hava için<br />
//<br />
bir şehri, bir kampüsü ele geçirdiğinizde, gücü elinize aldığınızda<br />
istasyonlar, su, ulaşım,<br />
müzakere etmeyi unutun, nasıl yapılacağını unutun<br />
De Gaulle ya da Kirk'ü beklemeyin.<br />
çekilmeyecekler, sen<br />
"göstererek" mücadele ediyorsunuz<br />
savaş, kazanmak için savaş, Johnson'ı bekleme ya da<br />
Humphrey ya da Rockefeller, şartlarınızı kabul etmek için<br />
İhtiyacın olanı al, "bedava<br />
çünkü o senin."</p>
<p>—Diane Di Prima, <em>Revolutionary Letter #15</em></p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>23 Nisan 1968'de yüzlerce Columbia öğrencisi Hamilton Hall'u ele geçirerek Dekan Coleman'ı rehin aldı. Takip eden günlerde kampüsteki beş bina işgal edildi. İşgalciler Columbia'dan Harlem'in soylulaştırılmasına katkıda bulunacak bir inşaat projesini durdurmasını, CIA tarafından finanse edilen gizli bir araştırma projesine son verilmesini ve öğrenci protestocular için af çıkarılmasını talep etti. İşgaller nihayet 29 Nisan'da NYPD'nin işgal edilen binalara baskın düzenlemesi ve yaklaşık yedi yüz kişinin tutuklanmasıyla sona erdi. Bunun üzerine öğretim üyeleri greve gitti ve kampüs dönemin geri kalanı için kapatıldı. Takip eden haftalarda kampüste ve çevre mahallelerde yeni işgaller ortaya çıktı. Sonunda Columbia yönetimi işgalcilerin taleplerinin neredeyse tamamını kabul etti. Aşağıda, üniversite işgallerinin Gazze'deki soykırımı durdurma hareketi içinde bir taktik olarak yeniden ortaya çıktığı günümüzde, Nisan 1968'den çıkarılabilecek bazı dersler yer almaktadır.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>I. İşgaller etkilidir çünkü yıkıcıdırlar. Nisan 1968 işgalleri tüm üniversiteyi bir haftadan fazla süreyle kapattı. Bu, hareket baskıya maruz kaldıktan sonra bile yönetimi taleplerini kabul etmeye zorladı.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>II. Bir işgalin hayatta kalabilmesi için yayılması gerekir. Kampüste, şehir genelinde ve ülke çapında yeni binaların ele geçirilmesi gerekir. Düşmanı şaşırtın. Ne kadar küçük olursa olsun günlük ve hatta saatlik başarılar için çabalayın. Her ne pahasına olursa olsun, üstün morali koruyun.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>III. Her işgal bir komündür. Kapitalist toplumun normal akışını durdurarak, yeni bir şeyin ortaya çıkması için alan açarlar. Buralar nasıl farklı yaşayabileceğimizi deneyebileceğimiz bir yer haline gelir. Her şeyi paylaşın. İşgalin içinde özel mülkiyet yoktur. Engelleri yıkın. İçeride sosyal statü ve iş anlamsızdır.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>"Columbia '68'in tüm amacı, işgal edilen binalardan birindeyseniz, herkes kadar güce sahip olmanızdı. Kim olduğunuz, bölümünüzün ne olduğu, ailenizin kim olduğu ya da burslu olup olmadığınız, kendi paranızı ödeyip ödemediğiniz ya da öğrenci bile olmadığınız önemli değildi. Matematik içindeki günlük yaşamlarımız söz konusu olduğunda bunların hiçbirinin önemi yoktu. Herkes eşitti..."</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>IV. Tüm hareketler kapitalist toplumun ayrılıklarıyla karĢı karĢıyadır. Bu durum işgaller için daha da geçerlidir, çünkü işgaller doğrudan bir arada yaşama meselesidir. Ancak bu sınırla mücadele, hareketin dinamiğini tüketmek yerine ona katkıda bulunacak şekilde yapılabilir. 1968 işgalleri hemen ırk ve toplumsal cinsiyet sorunlarıyla karşı karşıya kaldı. Siyah ve beyaz öğrenciler ayrı binaları işgal ettiler. Ancak siyah öğrenciler kendilerini örgütleyerek tüm hareketin gücüne katkıda bulundular. Hamilton Hall'u işgal eden siyah öğrencilerin kararlılığı ve disiplini, diğer işgalci öğrencilere de daha kararlı olmaları için ilham verdi. Her işgalde, cinsiyete dayalı iş bölümünün üstesinden gelmek için çaba gösterildi. Güvenlik ve yemek pişirme işleri her cinsiyetten insan tarafından yapıldı. Tuvaletler ayrıştırıldı.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>V. İşgal edilen alanların çoğalması, özerk inisiyatiflerin çoğalması için alan gerektirir. Hareketin her eğiliminin kendini örgütlemek ve harekete geçmek için kendine güvenmesi gerekecektir. 1968'de yeni işgal alanları açıldıkça, her biri kendine özgü özellikler ve kültür kazandı. Örneğin Matematik binası "en militan" olarak biliniyordu ve dışarıdan gelenlerin oranı en yüksek olanıydı.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>VI. İşgaller isyan hayaletinden güç alır. Nisan 1968 işgalleri, Dr. Martin Luther King Jr. suikastının ardından çevredeki mahallelerde ve ülke çapındaki şehirlerde yaşanan ayaklanmaların "Kutsal Haftası "nın hemen ardından gerçekleşti. Kampüs yöneticileri, şehir yetkilileri ve polis teşkilatı, işgalleri bastırmaya yönelik herhangi bir girişimin çevredeki mahallede huzursuzluğa yol açabileceğinden; Harlem'in Columbia'yı işgal edebileceğinden endişe ediyordu. Bugünkü bir işgal, benzer şekilde çevredeki mahallelerden destek alıp harekete geçirebilirse daha güçlü bir konumda olacaktır.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>VII. O halde ilk görev kampüsü topluma açmaktır. Diğer kampüslerden gelen öğrenciler, çevredeki mahalle sakinleri ve dışarıdan gelen kışkırtıcılar içeri alınmalıdır. Nisan 1968'de beş yüz kişi 116. Cadde ve Broadway'deki kapıya yürüdü. NYPD, aksi takdirde şiddetin patlak verebileceği korkusuyla geri çekildi. Benzer taktikler bugün de gerekli olabilir.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>VIII. Gelecek cesur olanlara aittir. İşgaller gerçekleşirken kampüsün ya da şehrin çoğunluğunun işgalleri destekleyip desteklemediği belli değil. Ancak anketler Columbia'da büyük bir çoğunluğun daha sonra işgalleri desteklediğini iddia ettiğini gösteriyor. Hiç kimse tarihin yanlış tarafında yer almak istemez. Ancak ataletin üstesinden gelmek için inisiyatif gerekir. Cüret, kafa karışıklığı bulutlarını ortadan kaldırır. Cesur eylemler, sadece geriye dönüp bakıldığında bile destek kazanır.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>IX. Komiteler oluşturun. Bir binayı ele geçirdiğinizde, pratik görevler etrafında organize olun. 1968'de bir savunma komitesi barikatlar inşa etti ve gece nöbetini koordine etti. Bir irtibat komitesi işgalciler arasında ve dış dünya ile iletişimi sağladı.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>"Bir telsiz düzeneğimiz vardı, vatandaş bandosu telsizleri, ayrıca üniversitenin dinlediği her binaya telefon iletişimi vardı. Sürekli çalışan üç teksir makinemiz vardı ve grev sırasında teksir makinesine aktarmaktan başka bir şey yapmayan insanlar vardı. Ve duvarda büyük bir tabela vardı, Berkeley'den birinden bir alıntı, beş öğrenci ve bir teksir makinesinin bir üniversiteye bir ordudan daha fazla zarar verebileceğini söylüyordu."</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>X. Sonu gelmeyen toplantılardan kaçının. Columbia işgalleri ile ilgili anlatılar genellikle katılımcıların neredeyse tüm zamanlarını 24 saat süren toplantılarda geçirdiklerini vurgular. Bunun amacı eşit katılım ve gerçek bir iletişim sağlamaktı. Son deneyimler, genel toplantıların genellikle moralleri bozduğunu ve inisiyatifi boğduğunu göstermiştir.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>XI. Bu sadece bir başlangıç. 1968'deki işgal hareketinden bir dizi devrimci örgüt ortaya çıktı. Üniversite mücadelesini sınırlarına kadar zorlamak, bugün kentte devrimci güçlerin bir araya gelmesine benzer bir şekilde katkıda bulunabilir.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>XII. "İki, üç, birçok Kolombiya." O zaman da şimdi olduğu gibi, savaş makinesinin acil durum frenini çekmek için yeni cephelerin açılması ve bina işgalleri gibi giderek daha yıkıcı taktiklerin yaygınlaşması gerekecek.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>XIII. Ertesi ay Fransa'daki işgal hareketi, doğru koşullarda üniversite içindeki mücadelelerin çok daha geniş bir toplumsal patlamaya yol açabileceğini gösterdi.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>XIV. Başkanın purolarını tüttürün. </p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>Tüm güç komünlere.</p>
|
